The Giant's Grave

Ślady skandynawskiego osadnictwa na Szetlandach są bardzo liczne, ale dość specyficzne. Na czym ta specyfika polega będziemy informować w kilku najbliższych wpisach. 

Po pierwsze: zachowała się bardzo mała ilość pochówków. Portal Viking Burials in Scotland, który tu niniejszym polecamy, wymienia ich tylko 5. W obszernej literaturze tematu, dostępnej w miejscowej bibliotece nie znaleźliśmy informacji o jakiejś większej liczbie. Skromnie, w porównaniu do Orkadów czy Hebrydów Zewnętrznych. 

Na tę chwilę ostatnim badanym archeologicznie pochówkiem jest tzw. Grób Giganta na wyspie Fetlar. Legenda ludowa głosi, iż w - niewielkim dziś kopcu - pochowany miał zostać wiking, którego morze wyrzuciło na brzeg wyspy. Przed śmiercią poprosił mieszkańców aby go pochowali na tradycyjną wikińską modłę - w łodzi. 

W Sierpniu 2002 ekipa programu telewizyjnego Time Team postanowiła zmierzyć się z ludowym przekazem.

Wykopaliska prowadzone były przez 3 dni (taka była formuła programu). W ich trakcie udało się potwierdzić, iż kopiec skrywa pochówek łodziowy. Odnaleziono znaczącą ilość nitów onegdaj łączących poszycie klepek łodzi oraz pojedynczą broszę żółwiowatą (jej zdjęcie można zobaczyć na portalu Viking Burials in Scotland). Materiału kostnego brak. 

Odcinek, nazwany tak samo jak nasz wpis można znaleźć na platformie YouTube. Polecamy.

Brosza z Grobu Giganta (a może Gigantki?) nie jest eksponowana w Muzeum w Lerwick. Ale w gablocie można znaleźć egzemplarz o bardzo podobnym wzornictwie. Brosza odnaleziona na Ward Hill, w południowej części szetlandzkiego Mainland. Datowana na X wiek.

Nie są nam znane okoliczności jej znalezienia. 

To jeszcze nie koniec brosz. Zestaw brosz żółwiowatych wraz z trójlistną został odkryty w drugiej połowie XIX wieku przez rolnika na wyspie Unst. Na zdjęciach kopie, oryginały przechowywane są w Muzeum Narodowym w Edynburgu, podobnie jak duża część znalezisk z Szetlandów (np. skarb z wyspy św. Niniana, o którego zwrot bezowocnie różne organizacje się starają od lat.)